تاريخ توليد مهمتر از تاريخ انقضاست
تاريخ توليد مهمتر از تاريخ انقضاست
تاريخ توليد مهمتر از تاريخ انقضاست
نويسنده:مژگان کريمي
دكتر آراسب دباغ مقدم ميگويد با توجه به تاريخ توليد راحتتر ميتوان به روزآمد بودن و مرغوبيت محصولات غذايي پي برد براي خريد شير به سوپرمارکت رفتهايد و يک بطري شير را برميداريد و ميبينيد تاريخ انقضايش همين امروز است.
آن را برميداريد و به خانه ميبريد؟ اگر همين امروز نتوانيد همهاش را يکجا مصرف کنيد، چه؟ آيا آن را دور مياندازيد يا بعد از سپري شدن تاريخ انقضا، آن شير را همچنان مصرف ميکنيد؟ واقعيت اين است که در يک چنين موردي، نه شما مقصريد، نه فروشنده. چون هم او کالايش داراي تاريخ مصرف بوده؛ هم شما در مهلت تعيينشده کالاي مورد نيازتان را خريداري کردهايد. اما سوال اين است که اگر بخواهيم بهترين استفاده را از يک کالا ببريم و آن را در حالي مصرف کنيم که کيفيت اوليهاش حفظ شده، بايد چه کار کنيم؟
دكتر آراسب دباغ مقدم، متخصص صنايع غذايي، درباره فسادپذيري مواد غذايي ميگويد: «موادغذايي را بهطور کلي به دو دسته فسادپذير و غيرفسادپذير تقسيمبندي ميکنند. البته ميتوان گفت که برخي نيز نيمه فسادپذيرند. برخي موادغذايي مثل لبنيات، گوشت، ماهي و مرغ محصولات پرخطر محسوب ميشوند و فسادپذيري نزديکتري دارند اما برخي محصولات مثل برنج، حبوبات، کيک و بيسکوييت فسادپذيري ديرتري داشته يا غيرفسادپذيرند. از اين نظر، نوع تاريخي که روي محصولات قيد ميشود، در ايران تحت عنوان تاريخ انقضاست؛ يعني مصرفکننده پس از خريد بايد تا همان مهلت درج شده آنها را مصرف کند اما در برخي کشورها اين تاريخ انقضا به دو گونه روي محصولات درج ميشود. يکي بهترين تاريخ براي مصرف و ديگري تاريخ انقضاي فروش؛ مثلا در مورد کيک، کلوچه و شکلات، چون فسادپذيري زيادي ندارند، بيشترين اصطلاح مورد استفاده براي درج تاريخ انقضا، همان بهترين تاريخ مصرف است، يعني اينکه تا آن زمان کيفيت اين محصولات حفظ شده و بعد از آن اگر مصرف شوند، مشکل خاصي ايجاد نميشود و مسموميتي اتفاق نميافتد ولي ديگر آن محصول کيفيت اصلي خود را ندارد. به طور مثال، کلوچهها تا 2 ماه تاريخ مصرف دارند و اين به اين معني نيست که اگر بعد از 2 ماه خورده شد، مسموميت ايجاد ميشود، بلکه ديگر آن تازگي و نرمي کلوچه اوليه را نخواهد داشت.»
اما يک سوال اساسي اين است که اگر کالايي در روز آخر انقضايش خريداري شود، قابل مصرف است يا نه؟ دكتر دباغمقدم معتقد است محصولاتي که در آخرين روز انقضا خريداري ميشوند، اگر جزو مواد فسادپذير باشند، مسلما چندان فرصتي براي مصرف آنها نيست و بايد سريع مورد استفاده قرار گيرند اما در مورد محصولات غيرفسادپذير اگر در روز پاياني انقضا خريداري ميشوند، صرفا بايد گفت که آنها ديگر کيفيت اوليه خود را نخواهند داشت و در اين صورت، عملا حقوق مصرف کننده زير سوال ميرود. از اين رو، در برخي کشورها تاريخ سومي را علاوه بر تاريخ مصرف و تاريخ انقضا براي خريدار تعريف کردهاند تحت عنوان «آخرين زمان فروش». اين، آخرين يا حداکثر زمان فروش، آخرين تاريخي است که فروشنده مجاز است اين کالا را به مصرفکننده بفروشد و اين کالاها معمولا چند روزي بسته به نوع محصول با تاريخ انقضاي مصرف فاصله دارد. اگر اين محصول در اين مدت توسط فروشنده فروخته نشد، پس از آن اجازه فروش ندارد و مصرف کننده هم چون آگاهي دارد، ديگر آن محصول را خريداري نخواهد کرد. در اين مدت، مصرفکننده ميتواند محصول را مصرف کند و اطمينان هم دارد که محصول خريداري شده داراي کيفيت بوده و دچار فساد نخواهد شد.
2.لبنيات معمولا فسادپذيري بيشتري دارد. انواع شير بين 3 تا 5 روز (حداکثر 1 هفته) قابل نگهداري است.
3.شيرهاي پاستوريزه را ميتوان بين 10 تا 20 روز مصرف کرد، جز شير استريل که تا وقتي درب بستهبندياش باز نشده شرايط يخچالي ندارد ولي به محض باز شدن بايد در يخچال نگهداري شود.
4.درباره تخم مرغ هم بهترين نگهدارياش درون يخچال با دماي 4 درجه سانتي گراد است. مدت زمان مجاز نگهداري تخم مرغها در يخچال 4 تا 5 هفته است. امروزه بسياري از تخم مرغها هم داراي تاريخ مصرف هستند و بايد در همين مدت مورد استفاده قرار گيرند.
5.مواد خشک و موادي که آب کمتري در تهيه آنها به کار رفته مثل انواع بيسکوييت و ماکاروني هم معمولا تا 2 سال قابل نگهداري هستند. سعي کنيد بين موادي که داراي مدت زمان ماندگاري طولاني هستند و هر جايي از سوپرمارکت نگهداري ميشوند آنهايي را بخريد که مدت زمان بيشتري به تاريخ انقضاي آنها مانده است، چرا که از کيفيت بهتري برخوردارند.
منبع:www.salamat.com
آن را برميداريد و به خانه ميبريد؟ اگر همين امروز نتوانيد همهاش را يکجا مصرف کنيد، چه؟ آيا آن را دور مياندازيد يا بعد از سپري شدن تاريخ انقضا، آن شير را همچنان مصرف ميکنيد؟ واقعيت اين است که در يک چنين موردي، نه شما مقصريد، نه فروشنده. چون هم او کالايش داراي تاريخ مصرف بوده؛ هم شما در مهلت تعيينشده کالاي مورد نيازتان را خريداري کردهايد. اما سوال اين است که اگر بخواهيم بهترين استفاده را از يک کالا ببريم و آن را در حالي مصرف کنيم که کيفيت اوليهاش حفظ شده، بايد چه کار کنيم؟
دكتر آراسب دباغ مقدم، متخصص صنايع غذايي، درباره فسادپذيري مواد غذايي ميگويد: «موادغذايي را بهطور کلي به دو دسته فسادپذير و غيرفسادپذير تقسيمبندي ميکنند. البته ميتوان گفت که برخي نيز نيمه فسادپذيرند. برخي موادغذايي مثل لبنيات، گوشت، ماهي و مرغ محصولات پرخطر محسوب ميشوند و فسادپذيري نزديکتري دارند اما برخي محصولات مثل برنج، حبوبات، کيک و بيسکوييت فسادپذيري ديرتري داشته يا غيرفسادپذيرند. از اين نظر، نوع تاريخي که روي محصولات قيد ميشود، در ايران تحت عنوان تاريخ انقضاست؛ يعني مصرفکننده پس از خريد بايد تا همان مهلت درج شده آنها را مصرف کند اما در برخي کشورها اين تاريخ انقضا به دو گونه روي محصولات درج ميشود. يکي بهترين تاريخ براي مصرف و ديگري تاريخ انقضاي فروش؛ مثلا در مورد کيک، کلوچه و شکلات، چون فسادپذيري زيادي ندارند، بيشترين اصطلاح مورد استفاده براي درج تاريخ انقضا، همان بهترين تاريخ مصرف است، يعني اينکه تا آن زمان کيفيت اين محصولات حفظ شده و بعد از آن اگر مصرف شوند، مشکل خاصي ايجاد نميشود و مسموميتي اتفاق نميافتد ولي ديگر آن محصول کيفيت اصلي خود را ندارد. به طور مثال، کلوچهها تا 2 ماه تاريخ مصرف دارند و اين به اين معني نيست که اگر بعد از 2 ماه خورده شد، مسموميت ايجاد ميشود، بلکه ديگر آن تازگي و نرمي کلوچه اوليه را نخواهد داشت.»
اما يک سوال اساسي اين است که اگر کالايي در روز آخر انقضايش خريداري شود، قابل مصرف است يا نه؟ دكتر دباغمقدم معتقد است محصولاتي که در آخرين روز انقضا خريداري ميشوند، اگر جزو مواد فسادپذير باشند، مسلما چندان فرصتي براي مصرف آنها نيست و بايد سريع مورد استفاده قرار گيرند اما در مورد محصولات غيرفسادپذير اگر در روز پاياني انقضا خريداري ميشوند، صرفا بايد گفت که آنها ديگر کيفيت اوليه خود را نخواهند داشت و در اين صورت، عملا حقوق مصرف کننده زير سوال ميرود. از اين رو، در برخي کشورها تاريخ سومي را علاوه بر تاريخ مصرف و تاريخ انقضا براي خريدار تعريف کردهاند تحت عنوان «آخرين زمان فروش». اين، آخرين يا حداکثر زمان فروش، آخرين تاريخي است که فروشنده مجاز است اين کالا را به مصرفکننده بفروشد و اين کالاها معمولا چند روزي بسته به نوع محصول با تاريخ انقضاي مصرف فاصله دارد. اگر اين محصول در اين مدت توسط فروشنده فروخته نشد، پس از آن اجازه فروش ندارد و مصرف کننده هم چون آگاهي دارد، ديگر آن محصول را خريداري نخواهد کرد. در اين مدت، مصرفکننده ميتواند محصول را مصرف کند و اطمينان هم دارد که محصول خريداري شده داراي کيفيت بوده و دچار فساد نخواهد شد.
اهميت تاريخ توليد
لزوم آموزش به فروشندگان
تاريخ به زبان فارسي
5 توصيه براي نگهداري مواد غذايي
2.لبنيات معمولا فسادپذيري بيشتري دارد. انواع شير بين 3 تا 5 روز (حداکثر 1 هفته) قابل نگهداري است.
3.شيرهاي پاستوريزه را ميتوان بين 10 تا 20 روز مصرف کرد، جز شير استريل که تا وقتي درب بستهبندياش باز نشده شرايط يخچالي ندارد ولي به محض باز شدن بايد در يخچال نگهداري شود.
4.درباره تخم مرغ هم بهترين نگهدارياش درون يخچال با دماي 4 درجه سانتي گراد است. مدت زمان مجاز نگهداري تخم مرغها در يخچال 4 تا 5 هفته است. امروزه بسياري از تخم مرغها هم داراي تاريخ مصرف هستند و بايد در همين مدت مورد استفاده قرار گيرند.
5.مواد خشک و موادي که آب کمتري در تهيه آنها به کار رفته مثل انواع بيسکوييت و ماکاروني هم معمولا تا 2 سال قابل نگهداري هستند. سعي کنيد بين موادي که داراي مدت زمان ماندگاري طولاني هستند و هر جايي از سوپرمارکت نگهداري ميشوند آنهايي را بخريد که مدت زمان بيشتري به تاريخ انقضاي آنها مانده است، چرا که از کيفيت بهتري برخوردارند.
منبع:www.salamat.com
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}